3. А кога ни се покажа Кипар, го оставивме одлево и отпловивме кон Сирија; и слеговме во Тир, зашто таму коработ требаше да се растовари.
4. И кога ги најдовме учениците, останавме таму седум дена. Тие, вдахновени од Духот, му зборуваа на Павла да не оди горе во Ерусалим.
5. И кога ги поминавме тие дни, отидовме оттаму и тргнавме натаму; а тие сите нè испратија со жените и децата, надвор од градот; а на брегот клекнавме и се помоливме.
6. И кога се простивме едни со други, ние влеговме во бродот, а тие се вратија во своите домови.
7. Завршувајќи го пловењето, од Тир стигнавме во Птолемаида, каде ги поздравивме браќата и останавме при нив еден ден.
8. А на идниот ден отпатувавме и дојдовме во Ќесарија и влеговме во куќата на евангелистот Филип, кој беше еден од седуммината, и останавме при него.
9. Тој имаше четири ќерки девици, кои пророкуваа.
10. Бидејќи престојувавме таму многу дни, еден пророк, по име Агав, дојде од Јудеја.
11. И кога дојде при нас го зеде Павловиот појас, си ги врза рацете и нозете, и рече: „Светиот Дух го вели ова: ‘Човекот, чиј е овој појас, Јудејците, во Ерусалим, така ќе го врзат и ќе го предадат во рацете на народите’.”
12. Кога го чувме тоа, и ние и тамошните жители го молевме да не оди горе во Ерусалим.
13. Тогаш Павле одговори: „Што правите? Зошто плачете и ми го кинете срцето? Јас сум готов не само да бидам врзан, туку и да умрам во Ерусалим за името на Господа Исуса.”
14. И бидејќи не можевме да наговориме, ние молкнавме и рековме: „Нека биде Господовата волја!”
15. По тие денови се приготвивме и отидовме горе во Ерусалим.