19. И не си спомнувате ли, кога ги раскршив петте лебови на пет илјади, колку кошници полни со залаци кренавте?” Му рекоа: „Дванаесет.”
20. Кога раскршив седум лебови на четири илјади, колку кошници полни со залаци кренавте?” Рекоа: „Седум”.
21. И им рече: „Уште ли не разбирате?”
22. И дојдоа во Витсаида. И Му доведоа еден слеп и Го молеа да го допре.
23. Тој го фати слепецот за рака, го изведе надвор од селото и му плукна во очите; ги положи рацете на него и го праша: „Гледаш ли нешто?”
24. Ги подигна очите и рече: „Гледам луѓе како одат - ги гледам како дрва.”
25. Потоа пак ги положи рацете на неговите очи, и прогледа и оздраве, и гледаше сè јасно.
26. И го испрати во неговиот дом, велејќи: „Не влегувај во селото, и никому не раскажувај!”
27. И излезе Исус, со Своите ученици, по селата на Кесарија Филипова; а патем ги прашуваше Своите ученици, велејќи им: „Што велат луѓето, Кој Сум Јас?”
28. Тие Му рекоа: „Јован Крстител, други велат Илија; а трети - дека си еден од пророците.”
29. Но Тој ги праша: „А вие за Кого Ме сметате?” Петар во одговор Му рече: „Ти си Христос”.
30. И им забрани никому да не зборуваат за Него.
31. И почна да ги учи дека Човечкиот Син треба да пострада многу и да биде отфрлен од старешините, првосвештениците и книжниците; дека ќе Го убијат и дека по три дни ќе воскресне.
32. И тоа го зборуваше отворено. А Петар Го зеде насамо и почна да Го укорува.
33. Но Тој се заврте и ги погледна Своите ученици, го укори Петра и рече: „Оди си од Мене, сатано, зашто ти не мислиш за она што е Божјо, туку за она што е човечко.”