43. Јонатан одговори: „Да, нашиот господар, цар Давид, го направи Соломона цар!
44. Царот ги испрати со него свештеникот Садок, пророкот Натан, и Јодаевиот син Венаја, и Херетејците и Фелетејците. Тие го ставија на царевата мазга,
45. и свештеникот Садок и пророкот Натан го помазаа на Гион за цар. Потоа слегоа воскликнувајќи радосно, и сиот град зовре; тоа е вревата што ја чувте.
46. Уште повеќе: Соломон веќе седна на царскиот престол,
47. и дојдоа царските слуги да му честитаат на нашиот господар цар Давид, велејќи: ‘Твојот Бог нека го прослави Соломоновото име повеќе од твоето име и нека го возвиши неговиот престол повеќе од твојот.’ Царот тогаш се поклони во својата постела
48. и рече вака: ‘Нека е благословен Господ, Израелевиот Бог, Кој ми даде денес да можам да видам со свои очи еден од моите како што седи на мојот престол.’”
49. Сите Адониеви гости, исплашени, станаа од столот и си отидоа секој по својот пат.
50. Адониј пак, во страв од Соломона, стана и отиде, та се фати за роговите на жртвеникот.
51. Му јавија на Соломона: „Ете, Адониј се исплаши од царот Соломон, и ене се држи за роговите на жртвеникот, велејќи: ‘Царот Соломон нека ми се заколне денес дека нема да го погуби со меч својот слуга.’”
52. На тоа Соломон рече: „Ако се покаже чесен човек, нема да му падне ни влакно од главата на земја; а ако се најде во него зло, ќе загине.”
53. Тогаш Соломон нареди да го отстранат од жртвеникот; тој дојде и му се поклони на Соломона, кој му рече: „Оди си во својот дом!”