22. Кога камилите прекратија да пијат, човекот извади златна обетка, тешка половина сикал, и и ја стави на нејзините носалки, а на рацете и стави златни гривни, тешки десет сикли.
23. Потоа рече: „Чија ќерка си? Дали има во куќата на татка ти место за нас, да преноќеваме?”
24. Таа му одговори: „Јас сум ќерка на Ватуил, кого Мелха му го роди на Нахора.”
25. Уште рече: „Има кај нас слама и храна во изобилство, а и место за ноќевање.”
26. Човекот тогаш се поклони длабоко, па му искажа почит на Господа,
27. и проговори: „Благословен да биде Господ, Бог на мојот господар Авраам, што не го лиши мојот господар од Својата љубов и од Својата верност. Господ ме водеше мене по прав пат, во куќата на братот на мојот господар.”
28. Девојката отрча и го раскажа сè тоа во куќата на мајка си.
29. А Ревека имаше брат, чие име беше Лаван. Лаван побрза надвор, кон човекот при кладенецот.
30. Штом ги виде носната обетка и гривните на рацете на својата сестра и чу како неговата сестра Ревека рече: „Вака ми зборуваше човекот,” тој тргна кон оној, што уште стоеше до камилите на изворот.
31. Тој рече: „Влези внатре, благословен од Господа! Зошто стоиш надвор? Кога јас ја подготвив куќата и место за камилите.”
32. Така човекот влезе во куќата. Ги растоварија камилите и им дадоа слама и храна; а нему и на луѓето, што го придружуваа, им донесоа вода, за да си ги измијат нозете.