1. И Господ ми рече: „Кога и Мојсеј и Самоил би застанале пред Мене, Мојата душа не би се обратила кон тој народ. Ги изгонив од пред Моето лице, нека си одат од Мене!
2. Ако те прашаат: ‘Каде да одиме?’ одговори им: ‘Господ зборува вака: „Кој е за смрт, во смрт! Кој е за меч, под меч! Кој е за глад, во глад! Кој е за заточение, на заточение!”‘
3. Ќе испратам врз нив четири неволи - зборува Господ: меч за да ги убива, пси за да ги раскинуваат, небесни птици и ѕверовите за да ги јадат и сотираат.
4. И ќе ги направам ужас за сите земни царства, и тоа заради Манасиј, синот Езекиин, јудејскиот цар - за сите зла што ги направи во Ерусалим.
5. Кој да ти се смилува тебе, Ерусалиме, кој да те пожали? Кој ли ќе се наврати да те праша како ти е?
6. Ти Ме отфрли - зборува Господ - и ми ги сврте плеќите, и затоа на тебе ја кренав погубувачката рака. Ми здодеа да ти опростувам секогаш!
7. Затоа ќе ги извеам со веалка на вратата на оваа земја. Ќе го лишам Мојот народ од деца и ќе Го истребам, зашто не се одвраќа од своите патишта.
8. Во нив ќе има повеќе вдовици отколку морски песок. Против мајките на младите воини ќе го доведам погубувачот, среде пладне, и ќе пуштам врз нив одненадеж ужас и стравотија.
9. Се онесвести родителката на седум деца, ја испушти душата. Сонцето и зајде уште преку денот: посрамена, засрамена е. А што ќе остане од нив, ќе ги фрлам под меч пред нивните непријатели” - слово е Господово.