1. О, кој би ја претворил мојата глава во воден извор, а моите очи во вруток солзи, дење и ноќе да плачам над загинатите свои ќерки, на својот народ!
2. Ако имав престојувалиште во пустината, ќе го оставев својот народ и ќе отидев далеку од него. Зашто сите тие се прељубници, собир на вероломство.
3. „Јазикот го напнуваат како лак, лагата, а не вистината, преовладува на земјата. Од зло кон зло се втурнуваат, Мене не Ме познаваат - зборува Господ.
4. Секој нека се чува од пријателот, а брат на братот нека не му верува, зашто секој брат постапува како Јакова, а секој пријател разнесува клевети.
5. Се измамуваат еден другиот, не ја зборуваат вистината, го свикнаа јазикот да зборува лаги; изопачени се, не можат веќе
6. да се вратат. Насилство врз насилство! Измама по измама! Не сакаат да Ме сознаат Мене,” зборува Господ.
7. Затоа вака зборува Господ над Воинствата: „Еве, ќе ги претопам и ќе ги испитам, та како и да постапуваат кон ќерките на мојот народ?
8. Јазикот им е убиствена стрела, на устата измамлив збор. ‘Мир со тебе,’ го поздравуваат ближниот, ама во срцето му подготвуваат стапица.
9. Па да не ги казнам заради тоа - говори Господ - да не му се одмаздам на таквиот народ?”