6. А ти, човечки сине, воздивнувај како да ти се искршени сите ребра, воздивнувај горко, пред нивните очи!
7. Ако ли те прашаат: ‘Што лелекаш толку?’ Речи им: ‘Заради веста што пристигна, од која ќе премрат сите срца и ќе се обесилат сите раце, секој дух ќе биде нерасположен и секое колено ќе трепери. Еве, доаѓа, веќе е тука!’ Така зборува Господ.”
8. И ми дојде Господово слово:
9. ”Човечки сине, пророкувај: ‘Вака зборува Господ Бог. Речи: ‘Меч! Меч! Наострен и светнат!
10. Наострен за колеж, светнат за да светка.
11. Светнат за да го прифати рака, наострен меч, светнат, за да се стави во раката на убиецот.’
12. А ти, човечки сине, плачи, тажи! Зашто еве, мечот е веќе извлечен против Мојот народ, меч против Израелевите кнезови: сите тие со Мојот народ му се предадени на мечот! Затоа удри се во слабините.
13. Искушението дојде, и веќе не ќе има отфрлен жезал - говори Господ Бог.
14. А ти човечки сине, пророкувај и плескај со рацете. Нека се удвои, нека се утрои, тој меч на колеж, меч на голем колеж што ги опкружува отсекаде.
15. За да затреперат срцата, за да бидат неброени жртви, поставив меч на секоја врата, подготвен како молња да светка, наострен за колежи.
16. Назад! Десно! Напред! Лево!
17. И Јас ќе плескам со рацете, ќе го излеам Својот гнев врз нив Јас, Господ, реков!”
18. И ми дојде Господово слово: