1. „Тешко им на оние што издаваат неправедни закони, кои пишуваат жестоки решенија;
2. кои им ја скратуваат правдата на бедните и и го одземаат правото на сиромаштијата на Мојот народ, за да ги ограбат вдовиците, за да ги опљачкаат сиромашните!
3. Што ќе правите во денот на казната кога пропаста ќе дојде оддалеку? Кому ќе му прибегнете за помош, каде ќе го оставите своето богатство,
4. за да не се наведнете меѓу робовите, за да не паднете меѓу убиените?” Покрај сè тоа, Неговиот гнев нема да се смири, Неговата рака ќе остане испружена.
5. „Горко ти Асирецу, бичу на Мојот гнев, прачко со која замавнува Мојот гнев!
6. Го испратив против неверен народ, на народ што ме разјари, за да го ограби и опљачка, за да го изгази како кал на улица.
7. Но тој не мислеше така, и не судеше така во срцето, туку во срцето создаде завера за истребување на многу народи.
8. Зборуваше: ‘Не се ли сите кнезови мои цареви?
9. Не е ли Халан како Хархемес? Не е ли Емад како Арпад? Самарија како Дамаск?
10. Како што Мојата рака го достигна царството на лажните богови, побогати со кипови од Ерусалим и Самарија,