5. „Горко ти Асирецу, бичу на Мојот гнев, прачко со која замавнува Мојот гнев!
6. Го испратив против неверен народ, на народ што ме разјари, за да го ограби и опљачка, за да го изгази како кал на улица.
7. Но тој не мислеше така, и не судеше така во срцето, туку во срцето создаде завера за истребување на многу народи.
8. Зборуваше: ‘Не се ли сите кнезови мои цареви?
9. Не е ли Халан како Хархемес? Не е ли Емад како Арпад? Самарија како Дамаск?
10. Како што Мојата рака го достигна царството на лажните богови, побогати со кипови од Ерусалим и Самарија,
11. како што направив со Самарија и со нејзините лажни богови, нема ли да направам и со Ерусалим и со неговите ликови?’”
12. И кога Господ ќе го доврши сето Свое дело на гората Сион и во Ерусалим, ќе го казни плодот на горделивото срце на асирскиот цар и дрскоста на неговите горделиви очи.
13. Зашто рече: „Направив со својата рака и со својата мудрост, зашто сум умен; ги отстранив границите меѓу народите и ги ограбив нивните богатства, како јунак ги симнав оние што седат на престолите.
14. Мојата рака ги зграби како гнезда богатствата на народите. Како што се собираат оставените јајца, ја собрав целата земја, и немаше никој да затрепери со крилјата да отвори клун, да цивка.”
15. Зар се фали секирата покрај оној што сече со неа? Ќе се гордее ли пилата покрај оној што со неа реже? Како жезолот да мавта со оној кој го крева, или прачката ја крева оној што не е дрво.