14. Царевиот гнев е вестител на смртта, но мудриот човек го ублажува.
15. Во ведрото лице на царот е живот, и неговата милост е како облак со пролетен дожд.
16. Пополезно е да се стекне мудрост, отколку злато, и придобивањето на разум е поскапоцено, отколку среброто.
17. Патот на праведните е: да се отстрануваат од злото, и кој внимава на својот пат, го чува својот живот.
18. Гордоста врви пред гибелта, и високоумноста пред паѓањето.
19. Подобро е да се биде кроток со понизните, отколку да се дели плен со горделивите.
20. Кој внимава на зборот, наоѓа добро, и кој се надева на Господа, блажен е.
21. Мудриот во срцето се наречува разумен, и слаткото зборување го зголемува знаењето.
22. Разумот е извор на живот на оние што го имаат, а на безумните им е казна нивната глупост.
23. Срцето на мудрецот ја вразумува неговата уста; му го умножува знаењето на усните.
24. Љубезните зборови се мед во саќи, сладост на душата и лек на коските.
25. Некој пат му се чини прав на човекот, а на крајот води кон смртта.
26. Гладот на трудбеникот работи за него, зашто го тера неговата уста.
27. Никаквецот приготвува само зло и во усните му е пламенен оган.
28. Лукавиот човек сее раздор, и клеветникот ги разделува најверните пријателите.
29. Насилникот го заведува својот ближен и го наведува на лош пат.
30. Кој намигнува со очите, смислува опакост, а кој ги стиска усните, веќе смислил пакост.