1. Сине мој, чуј ја мојата мудрост, наведни го своето уво кон мојата разумност,
2. за да ја запазиш расудливоста, и твоите усни да го задржат знаењето.
3. Зашто од усните на туѓа жена капе мед, и непцето и е помазно од масло,
4. но таа најпосле е горчлива како пелин, остра како меч со две острици.
5. Нејзините нозе слегуваат кон смртта, а чекорите и водат кон Подземјето.
6. Таа не оди по патот на животот, патеките и се колебливи и таа не знае на каде водат.
7. Затоа, сега послушај ме сине, и не отстапувај од зборовите на мојата уста.
8. Твојот пат нека е далеку од неа, и не се приближувај до вратата на нејзината куќа,
9. да не го дадеш цветот на својата младост и своите години на немилостивите;