10. Кога ѕидарите ги поставија основите на Господовото Светилиште, се поставија свештениците во свечени облеки, со труби, а исто и левитите, синовите Асафови, со кимвали, да Го слават Господа според одредбите на Давида, Израелевиот цар.
11. И Му пееја на Господа фала и слава: „Зашто е благ, зашто е довека Неговата милост кон Израел.” И сиот народ воскликнуваше славејќи Го Господа, зашто Господовиот Дом беше поставен врз своите основи.
12. Навистина, мнозина свештеници, мнозина левити, и главатари на татковските домови и старешини, кои со свои очи ги видоа основите на поранешниот Храм, плачеа гласно, а мнозина пак воскликнуваа многу гласно од радост.
13. И така никој не можеше да го разликува радосното воскликнување од плачот на народот; зашто народот воскликнуваше гласно, и викањето се слушаше многу далеку.