10. Вие сте сведоци и Бог, како свето, праведно и беспрекорно се однесувавме кон вас, кои верувате.
11. Како што знаете, ние секого од вас поединечно, како татко своите деца, го бодревме и советувавме, и ви сведочевме
12. да живеете достојно за Бога, Кој ве повикува во Своето Царство и слава.
13. И затоа и ние Му благодариме на Бога постојано зашто, примајќи го Божјото слово, што сте го чуле од нас, го примивте не како човечко слово, туку како Божјо слово - какво е навистина - кое и дејствува во вас, кои верувате.
14. Зашто, вие браќа, се угледавте на Божјите цркви, кои се во Христа Исуса во Јудеја, бидејќи и вие го претрпевте истото од своите сонародници, како и тие од Јудејците,
15. од оние, кои Го убија Господа Исуса, и пророците, а нас нè изгонија; кои не Му угодуваат на Бога, кои им се противат на сите луѓе;
16. кои ни бранат да им зборуваме на народите, за да се спасат, така ги дополнуваат своите гревови секогаш. Но најпосле Божјиот гнев дојде на нив!
17. А ние, браќа, кога останавме без вас со лицето, а не со срцето, настојувавме уште повеќе, со голем копнеж, да го видиме вашето лице.
18. Затоа сакавме да дојдеме при вас; и јас Павле не само еднаш, туку двапати, но сатаната нè спречи.
19. Зашто, кој е наша надеж, или радост, или венец, за пофалба? Та не сте ли вие пред нашиот Господ Исус при Неговото доаѓање?
20. Да, вие сте наша слава и наша радост.